TomTom perikelen

Een paar weken twijfelde ik of dit in mijn blog zou verschijnen maar ik ben het ondertussen zo grondig beu dat ik mijn ei kwijt wil. Mijn geduld is op en ik heb onze relatie tevergeefs een vierde, vijfde, zesde kans gegeven.

Sinds een dikke maand loop ik met een TomTom gps-horloge en de helft van de keren word ik chagrijnig bij de start. Soms duurt het een kwartier voor ik kan starten omdat het ding geen gps-verbinding vindt. Die luxe van wachten heb ik niet. Al zeker niet als er een vriendin staat te wachten om stipt op tijd te vertrekken voor een loop die afgemeten is in schaarse vrije tijd. Nochtans had ik hoge verwachtingen van het product maar hij stelt me teleur waardoor de liefde van korte duur was.

Een werknemer van TomTom zei dat ik hem niet mag in schakelen zolang ik nog niet buiten ben, maar dat doe ik heus niet.

Wat ik nog merkwaardig vind, is dat de app Runkeeper op mijn smartphone steeds onmiddellijk connectie met de satelliet maakt en dat de paar keren dat ik zowel met TomTom-horloge als met Runkeeper mijn looptraining trackte, de gelopen afstand met anderhalve kilometer afweek op 15 of 20 km.

Zo liep ik woensdagavond alleen rond de Vesten maar het duurde eeuwen voor ik kon starten met mijn TomTom, t.t.z. een dikke 10 minuten. Ik was erg pissig want wou op tijd terug zijn en had geen zin in een portie niet-geregistreerde loopkilometers. Gecombineerd met de warmte, leverde mij dat een zware training buiten de comfort zone met te hoge hartslag.

Vanmorgen zou ik om 9u stipt vanaf de Katelijnepoort met een vriendin 15 km lopen langs het kanaal naar Gent. 5 minuten had mijn horloge nodig voor hij kon beginnen meten. Peanuts in vergelijking met echte problemen maar het ergert mij.

Desalniettemin had ik een mooi loopje. Binnen mijn comfort zone en in fijn gezelschap.

Auteur: katrn

Passion for trail running, mountain bike and kayak. Bekijk alle berichten van katrn